Rijkswaterstaat werkt samen met de markt aan een vitale infrasector: een sector, die duurzaam, innovatief en financieel gezond is en waarbij sprake is van beheerste risico’s. Een van de maatregelen is werken volgens het tweefasenproces. En dat is precies wat er gebeurt bij de aanbesteding van het project A27 Houten - Hooipolder. ‘Deze aanpak is nieuw voor ons én voor de toekomstig aannemer’, stelt contractmanager Richard Hartmann. ‘Dat maakt het spannend en uitdagend.’

De dialoog aangaan

Bij de aanbesteding voor de wegverbreding selecteert Rijkswaterstaat eerst drie deskundige partijen. ‘Met deze partijen gaan we de dialoog aan’, vertelt Hartmann. ‘De winnende partij selecteren we op basis van kwaliteit en prijs. Voor het onderdeel prijs geldt dat de inschrijver deze indient voor het zogenoemde “reguliere deel”: het deel van het werk dat redelijkerwijs goed te beprijzen is in de aanbesteding, met de werkzaamheden die de minste risico’s kennen. Daarbij gaat het ongeveer om de helft van het werk.’ De andere helft van het werk wordt conform de tweefasenaanpak ná gunning beprijsd. ‘Hierbij gaat het om de meest risicovolle of onzekere onderdelen van de werkzaamheden, waarvoor geldt dat ze moeilijk te beprijzen zijn zonder dat we een definitief ontwerp hebben.’

Groot en complex

Technisch manager Marion Muizelaar legt uit dat het bij grote projecten als de A27 Houten - Hooipolder ingewikkeld is om vóór de aanbesteding alle risico’s en onzekerheden goed in beeld te hebben. ‘Bijvoorbeeld omdat we pas echt weten wat de risico’s zijn als de aannemer daadwerkelijk buiten bezig is of als het ontwerp helemaal definitief is. Met de tweefasenaanpak brengen we daarom voor bepaalde delen van het project – na gunning – samen met de geselecteerde aannemer de risico’s en onzekerheden nóg beter in kaart en werken we het ontwerp nog gedetailleerder uit. Daarna bepalen we pas de prijs.’

Palenweg en Merwedebruggen

Als voorbeelden van risicovolle onderdelen noemt Muizelaar het verbreden van de Palenweg en het ontwerp van de nieuwe Merwedebruggen. ‘De Palenweg is 1,8 km lang en een bijzonder onderdeel van de A27. Tussen de Merwedebrug en de afslag Werkendam is de ondergrond ongelijk. De weg bestaat daar daarom uit palen, die zijn geheid tot op de stabiele grondlaag. Daar bovenop zijn betonplaten gemonteerd. Het resultaat is vergelijkbaar met een lange rij tafels. Het verbreden van de snelweg heeft gevolgen voor deze constructie, maar we weten nu nog niet precies om welke gevolgen het gaat. Daarom gaan we hier in de tweefasenaanpak samen met de aannemer heel goed naar kijken.’ Hartmann vult aan: ‘Het ontwerp van de nieuwe Merwedebruggen aan de andere kant, is zo groot en complex; dat is een risico op zich. Logisch dus dat we ook dit meenemen in de tweefasen aanpak.’

Intensieve samenwerking

De tweefasenaanpak betekent ook dat Rijkswaterstaat en de winnende aannemer intensief zullen samenwerken. ‘We gaan een nieuwe vorm van samenwerking aan, waarin we samen van alles moeten uitzoeken’, beaamt Hartmann. ‘Dat vraagt van zowel ons als de aannemer een ander soort houding en gedrag. We moeten elkaar echt vertrouwen en ervan uitgaan dat we het beste voorhebben met elkaar én het project.’ Muizelaar vult aan: ‘Het idee achter de tweefasenaanpak is dat de wil en condities er zijn om er sámen uit te komen. We vinden samen oplossingen voor de uitdagingen en hobbels die we ongetwijfeld gaan tegenkomen. Dat is spannend, maar ik heb er ook veel zin in.’